Filmy
  • Artykuły
  • Transport ładunków niebezpiecznych (ADR) – środki bezpieczeństwa

Transport ładunków niebezpiecznych (ADR) – środki bezpieczeństwa

Przewóz ładunków stanowiących zagrożenie, na przykład materiałów trujących, samozapalnych lub wybuchowych, wymaga odpowiedniej organizacji. Właśnie tym celu wykorzystuje się zapisy konwencji ADR (z francuskiego L' Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route), której celem jest skodyfikowanie przepisów dotyczących przewozu towarów i ładunków niebezpiecznych.

Zapisy konwencji zostały opracowane w 1957 roku i w zostały podpisane 30 września 1957 roku w Genewie przez 9 państwa. Polska ratyfikowała ją w 1975 roku. Konwencja ADR jest międzynarodowa, obecnie jest wdrożona w 48 krajach.

Doradca ds. ADR
Od roku 2003 przedsiębiorstwa, które prowadzą działalność w zakresie transportu ładunków niebezpiecznych, są zobowiązane do zatrudniania lub współpracy z doradcą ds. ADR. Głównym zadaniem doradcy jest wspieranie przedsiębiorcy w realizacji zadań, które obejmują zapisy konwencji. To między innymi doradztwo, przygotowywanie dokumentów takich jak roczne sprawozdania do wojewody, instrukcje bezpieczeństwa, dodatkowo wprowadzanie procedur.

Co zwiera konwencja ADR?
W dokumencie, który jest nowelizowany co dwa lata, znajdują się pełne informacje na temat warunków przewozu materiałów niebezpiecznych. Konwencja ADR to umowa właściwa oraz załączniki A oraz B, w których wskazano dokładnie przepisy.

Załącznik A umowy dotyczy 13 klas zagrożeń, na które podzielono materiały niebezpieczne, a także dodatkowo w tym załączniku znajdują się ogólne i szczegółowe dane o warunkach pakowania towarów niebezpiecznych, oznaczeń opakowań, towarów i pojazdów, które je przewożą.

Podział materiałów niebezpiecznych według ADR:
1 – materiały i przedmioty wybuchowe
2 – gazy
3 – materiały ciekłe zapalne
4.1 – materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne oraz materiały wybuchowe stałe odczulone
4.2 – materiały samozapalne
4.3 – materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne
5.1 – materiały utleniające
5.2 – nadtlenki organiczne
6.1 – materiały trujące
6.2 – materiały zakaźne
7 – materiały promieniotwórcze
8 – materiały żrące
9 – różne materiały i przedmioty niebezpieczne

Załącznik B dotyczy kwestii takich jak wymagania konstrukcyjne i dopuszczenia pojazdów, w tym kontenerów, cystern, przyczep, wyposażenie dodatkowe pojazdów, wymagania związane z załogą pojazdów i innych osób, które uczestniczą w transporcie. Załącznik określa też dokumentację oraz ograniczenia przejazdu i wymagania związane z nadzorem nad pojazdami.

Kto może wykonać transport materiałów niebezpiecznych?
Transport ADS może być wykonany tylko przez firmy przewozowe, które posiadają do tego odpowiednie uprawnienia i dysponują specjalnie przygotowanym sprzętem według zapisów konwencji ADR. Kierowcy samochodów przewożących towary niebezpieczne muszą przejść przeszkolenie i zdać egzamin ADR. Przepisy obejmują także inne osoby, które biorą udział w czynnościach, na przykład osoby odpowiedzialne za przeładunek, magazynierów.

Aktualnie firmy tego rodzaju działają na terenie całego kraju i znalezienie ich oferty, także przez internet, nie powinno sprawić problemów zleceniodawcy.

www.trans-tok.com.pl

Ostatnie artykuły